GAZİLİK UNVANI BUNLAR İÇİN VERİLMELİDİR

1855 yılının Mayıs ayın da Kars şehir halkından kurulmuş, sayıları 9.000’i bulun silahlı sivil savaşa katılmıştır. Kırım savaşı sırasında 16 Haziran 1855’te üçüncü defa Kars’ı kuşatan Ruslara karşı 14 yaşından yukarı çocuklar bile gönüllü alayına katılarak savaşmışlardır.

Varını yoğunu savaş meydanlarına taşıyan Türk milleti, gönlünü yaratanına ibadetle ferahlatıyordu ; çünkü 100 günün üzerinde muhasara altında idi depolarda erzak tükenmişti, ekmek bile yoktu. Kuru gıda yemekten skorbit denen bir hastalığa yaklanmıştı açtı, susuzdu bitki köklerini  top arabalarını çeken atları bile yemişlerdi ; ama bunlar bile önemli değildi.

Sıtma, tifo, tifüs ve kolera düşman dan daha beterdi, bunlarda önemli değildi en zor olan ne idi biliyor musunuz? Öldüğünde bir mezarı bile olmaması bu fedakar millete ölümden de zor idi. Kalede bulunan asker ve siviller için zor olan bu durumda bulaşıcı hastalıktan ölen bu şehitleri kalede gömecek  pozisyon da  müsait değildi, zira bulaşıcı hastalığı ne ile tecrit edeceklerdi,  en mantıklısı  bunları kale dışına tahliye etmekti  bu bile zordu  zira düşman kapıda  eli tetikte idi,  tek yol vardı. Bunları kaleden aşağıya atmaktı,  öylede oldu Kars savunmasında görevli  İngiliz Binbaşı Charles Cristopher Teasdale anıların da bunları anlatmıştı.

İşte bu zorluklara rağmen son bir hamle ile canını dişine takan Kars halkı ve Osmanlı askeri 7,5 saatlik bir hücumla 20 bin Rus askerini savaş dışı bırakmıştı ''Düşman kalabalık, kale muhafızları az, erzak ve cephane yetersizdi. Lakin savunanların imanı kuvvetli, cesareti üstün ve kahramanlığı emsalsizdi. İşte Gazilik Unvanı bu şartlarda verildi. 

 Bugün hür ve mutlu bir vatanda idrak ettiğimiz Ramazanlar, Bayramlar onların yaşadığı felaketlerin sonunda kazanılan zaferlerle mümkün olmuştur. Onlara minnet ve şükran borçluyuz...

Gazilik unvanı bizler kadar onlarında hakkıdır. Bu Kars’ın haklı gururudur. " Bir milletin tarihi; Şehitlerin kanıyla, sanatkârların teriyle, âlimlerin ilmi ile yazılır". “Şehit dedelerinden habersiz olanlar milli kimliklerini de kaybeder”. Çünkü tek bir gerçek var; o da bu bölgedeki şehitlerin çoktan unutulmuş olmasıdır. Şehit torunları dedelerini çoktan unutmuş. Hiç düşündünüz mü bu kadar şehit nerede! Nerede bu mezarlar ve bunları kim, nerede ve nasıl hatırlıyor? Kars ilinde binlerce şehit yatıyor. Onların adına ne bir mezar taşı, ne de bir iz var…  Hepsine Allah’tan rahmet diliyorum. Onlar, sayısız savaşların adsız kahramanlarıdır,  yeryüzünün birçok yerinde toprağın bağrında mezar taşları dahi olmadan yatıyorlar. Gazilik unvanı o fedakâr insanların hatırlanmasında bir vesiledir. Hükümetimiz bu gerçekleri göz ardı etmeden haklı gururumuz olan gazilik unvanımız bir an önce vermelidir. 

___________________

[1] - W.E.D  Allen.-Paul  Muratoff Kafkas sınırındaki  harplerin Tarihi  sayfa 80..