İşte Neşe Doster'in açık mektubu :

Kars Kafkas Üniversitesi’nin hemşerimiz İsmail Aytemiz’e sunacağı fahri doktora payesi için 24 saatliğine memleketime gittim. Bir kez daha gördüm ki hepimiz ekmeğimizi farklı taşlardan çıkarsak da söz konusu KARS ve ortak değerlerimiz olunca, kilometre hesabı yapmadan koşup gidiyoruz.

Bunu bilip bunu söylerim. Kars’a gitmek bana her zaman çok iyi geliyor.

Çocukluğumun görkemli yapılarını göremesem de, postaneyi, vilayeti, vali konağını, halkevini, şehir kütüphanesini, kapıları ardına kadar açık hayatlarımızı (bahçe) bulamasam da iyi geliyor.

Herkesin herkese işinin düştüğü, yardımlaşmanın ve paylaşımın başa kakmadan, göze sokmadan yapıldığı yılları özlesem de iyi geliyor.

Para sesinin duyulmadığı, değerlerin havada uçmadığı yılları arasam da iyi geliyor.

O yıllara mükemmeldi demiyorum, ama çok saygındı.

Düşünüyorum da o yıllarda ailelerimiz ve büyüklerimiz bize doğruyu yanlışı görüp gösterdikleri için, onların arkamızda olduğunu gördüğümüz için, bizi koruduklarını, savunacaklarını bildiğimiz için hayatın üstüne cesaretle yürüdük, yürüyebildik…

Kars’a gitmek bana her zaman çok iyi geliyor.

Yine Kars’tayım. Düşler, anılar, hayaller yakama yapışmış beni bırakmıyor. Vurmuşum kendimi yollara, anılarımı barındıran sokaklara.

Oynadığım parkı, doğduğum, yaşadığım evi, şeker aldığım bakkalı, okuduğum, çalıştığım okulları bulamıyorum. Çünkü yoklar artık!

Ama dünden bugüne artan vefalarıyla dostlarım var, dostluklarım var.

Kimi babamı, kimi ailemi, kimi eşimi, kimi de beni tanıyor. Saran, kavrayan, kucaklayan, buyur eden dostlar onlar.

Bu nedenle KARS bana göre vefanın ve değerbilirliğin tek ve son kalesidir her daim.

Kars’a gitmek bana her zaman çok iyi geliyor.

Her gidişimde kendime şaşıyorum, çocuklaşıyorum, gençleşiyorum, heyecanım hiç aşınmıyor ve yorulmuyorum.

Her gidişimde “Memleketimize sahip çıkın” diye vasiyet eden babamın, “Oradan kopmayın” diye sıkı sıkı tembih eden annemin aziz hatıralarına verdiğim sözü tuttuğuma inanıyor, onların bana ışıklar içinde gülümsediğini düşünüyorum.

GELELİM AĞIZ VE GÖNÜL DOLUSU TEŞEKKÜRLERİME

Bana bu duyguları yaşatan, Kars’ı dünden bugüne değişmeyen duruşlarıyla mıh gibi bekleyen hemşerilerime helal olsun diyorum. Beni baba topraklarında bir baba evi sıcaklığı ve cömertliğiyle ağırlayıp uğurlayan tüm hemşerilerime teşekkür ediyorum.

Kars’ı cazibe merkezi yapan otellere, özlediğimiz tatlara kavuştuğumuz lokantalara, arkasındaki girişimci ve başarılı isimlere, özel ilgisini, sevgisini her düzlemde kanıtlayan ve hemşeriliğin ne olduğunu anlatan tüm dostlara sağ olun, sağlıklı olun diyorum…