Adıgüzel, yaptığı açıklamada şunları kaydetti: “Doğu Türkistan’ın vebali İslam alemini perişan etmeye yeter de artar bile. Yuvalarına Çinli erkekler yerleştirilen, namaz kılıyor diye elleri ayakları kesilen, oruç tutuyor diye boynunda köpek leşleri ile günlerce işkence gören, Allah dedi diye dilleri koparılan, gece yarısı evinden alınıp bir aylık tecridler sonrası evine hadım olarak yollanan dindaşlarımızın, soydaşlarımızın hali sizi rahatsız etmiyorsa; kanınızdan da şüphe edin, imanınızdan da şüphe edin, insanlığınızdan da şüphe edin. Tarih bir gün dünyanın gözü önünde 35 milyon Müslüman-Türk insanının 21. Yüzyıl da nasıl soykırıma uğradığını yazacak. Gelecekte bugün sustuğumuz Doğu Türkistan için vicdan azabı çekecek miyiz? Tecavüzlere uğrayan, ailesi tehdit edilip zorla evlendirilen, kısırlaştırılan, zorla kürtaj edilen, pis bir Çinli ile evlenmek yerine intihar eden Uygur kızlarımızın ahı arşı titretti. Biz hala sessiz mi kalacağız? Bugün Çin’in Doğu Türkistan da yaptığı asimilasyon, zulüm ve soykırımdır. Müslüman-Türk oldukları için yaşam hakları ellerinden alınan Doğu Türkistanlı soydaşlarımız için ne yazık ki; dünya kör, dünya sağır, dünya dilsiz... Ne zamana kadar susacağız? Susarsak şayet damarlarımızda akan kanımız kurusun. Filistin’e, Mısır’a ağladığımız kadar Doğu Türkistan’a ağlamadığımız için, Doğu Türkistan’a yapılan zulmü görmezden geldiğimiz için elbette kuruyacak kanımız. İki cihan serveri Hz. Muhammed (s.a.v) buyuruyor ki; “ Bir zulmü önleyemiyorsanız en azından o zalimlere kalbinizle buğzedin.” Bunu da mı yapamıyoruz ey ümmet! Buğzetmekten de mi aciziz? 
Uzakta bir yer var adı Doğu Türkistan...
Zulüm var, işkence var, kan var, gözyaşı var, soykırım var Doğu Türkistan da... Atayurt çığlık çığlığa, Gök Bayrak mahzun, Anayurt sessizce beklemekte. Kürşad’ın kini elbette diridir içimiz de.  Canı yanan sabretsin; can yakan da yanacağı günü beklesin. 
...Ve sonra bir ayet okurum, içimi serinleten;  “Sen o zalimlerin işlediklerinden sakın Rabb’inin habersiz olduğunu zannetme! O, sadece onları, dehşetinden gözlerinin donup kalacağı bir güne ertelemektedir.” ( İbrahim 14/42)”