Son bir yılda en az iki katına çıkan elektrik faturası ve yüzde 50 oranında artış gösteren doğalgaz faturalarını ödeyemez duruma gelen Kars halkı, İstanbul, Antalya ve İzmir ile aynı oranda ödeme yapmasını yıllardır anlam veremiyor.

İl genelinde yaklaşık yüzde 25 oranında kendi kaynaklarını kullanan ve geriye kalan gelirinin yüzde 75’ini ise devlet kaynaklarından alan sınır kenti Kars, batı illeri ile bir tutulmak istemiyor. Temel gelir kaynakları tarım ve hayvancılık ile son yıllarda artış gösteren turizm gelirleriyle idame ettiren Kars halkı, unutulmuş bir kent olmaktan çıkmak istiyor.

Yılın yarısını ağır kış şartlarında geçiren Kars’ta nüfus bu nedenlere bağlı olarak ger geçen gün göç vereye devam ediyor. İlimizde görev yapan batı illerinden vatandaşlar da gelirinin büyük bölümünü doğalgaz ve elektrik faturalarına ayırdığı için bir an önce ili terk etmeği düşünüyor.

İki katı aşan oranda faturalara yansıyan zam oranı vatandaşı çıkmaza sokarken, hayat pahalılığı yaşamın her alanında kendini derinden hissettirmeye devam ediyor. Markete ve pazara alışverişe giden bir asgari ücretli, maaşının büyük bölümünü bir poşet zorunlu gıda maddesine öderken, faturalar ise vatandaşın belini bükmeye devam ediyor. Hayvancılığın merkezi Kars’ta pahalılık nedeniyle vatandaş evine ayda bir kez bile et götüremezken, köylü ve yetiştiriciler ise hayvanlarına alıcı bulamamaktan dolayı kan ağlıyor. Kurak geçen yaz ayları nedeniyle yem bitkisi sorunu da yaşayan köylü daha şimdiden tohum ve mazot edinme derdine düştü.

Ayrıca elektrik faturasında sadece kaç para geldiğine bakan vatandaş, brüt fiyat, net fiyat ve diğer ödemeleri ise bir türlü sorgulamıyor. Zaman zaman basına da yansıyan ve tartışma yaratan faturaların mercekle görünecek şekilde ‘Enerji fonu, elektrik tüketim vergisi, gecikme bedeli, sayaç okuma bedeli, bakım, KDV ve hele ki bin kişinin yapacağı işi 10 binin üzerinde kişinin yaptığı TRT’nin payı ise ne anlama geliyor? Anlayan, soran ve bilen yok.