Ben kendimi bildim bileli duyarım, bu adam Kars’ın son şansı, bu seçimde Kars’ı bu adamdan başkası kurtaramaz, artık Kars’ın kurtulması lazım…

Yıllardır, mahallede, çarşıda, köyde, Kars’ı kurtaracak adam aradık.

(Kurtarıcılar!) için sevdiklerimizle kavga ettik, üzdük, üzüldük ve hala karsın bir (kurtarıcıya!) ihtiyacı var.

Anlaşılıyor ki, kurtarıcılar Karsı kurtaramadılar.

Bürokratları şehirliye tepeden bakmaya devam ediyor, siyasetçileri ulaşılmazı oynamaktan vaz geçmiyorlar.

Ama biz kurtarıcı aramaya devam ediyoruz ve bir türlü olmuyor.

O zaman bu şehir nasıl kurtulacak?

Zümrecilikten ve zümrecilerden, kurtulmadıkça olmaz.

Kibirli atanmışlardan, küstah seçilmişlerden, yobaz dernekçilerden kurtulmalıyız.

Karsı kurtarmak mı istiyoruz?

“Kars’ı”  İlk önce içki masalarında kurtarmak isteyenlerden, rakılarına meze yapanlardan kurtarmalıyız.

Sevgi tohumlarını söküp, nefret fidanlarını ekenleri bir kenara atmadıkça, biz daha çok kurtarıcı aramaya devam ederiz.

Karsı kurtarmak mı istiyoruz?

Bu şehri ilk önce kurtarıcılardan kurtarmak lazım.

…

Ya da Karsın gerçekten bir kurtarıcıya ihtiyacı var mı? Bunu çözmeliyiz.

Bence yok.

Karsın kurtarıcıya değil, hizmetkâra ihtiyacı var.

Seviyesizliğe değil, seviyeye.

Sevgisizliğe değil, sevgiye.

Bilgisizliğe değil, bilgiye.

İlgisizliğe değil, ilgiye ihtiyacı var.

Okullarında eğitime, caddelerinde dostluk ve kardeşliğe ihtiyacı var.

Huzura ve güvene ihtiyacı var.

Terörden ve teröristten arınmaya ihtiyacı var.

Bize kurtarıcı lazım değil.

Kars’ın dünde kurtarıcıya ihtiyacı yoktu, bugünde yok, yarında olmayacak.

Kars’ın Karslıya ihtiyacı var. Yani size.

Haydi, ne duruyorsunuz;

Kurtarıcı aramaktan vaz geçip, şehrimizi sevmeye ve sahip çıkmaya ne dersiniz.

Zümrecilikten uzak, kardeşlikten yana bir şehir ve gelecek için.