Eğer engelli değil iseniz, dünyayı yaşayan şanslı insanlardan birisiniz demektir. Engelli olmak; öncelikle bir sağlık sorunudur. Sağlıklı olmak ise, dünyanın en büyük servetine sahip olmak demektir. Bir ömrün sonuna kadar sağlıklı yaşamayı kim garanti edebilir ki? Her gün yüzlerce trafik kazası, yüksekten düşme, ev kazası, iş kazası, sportif kazalar olurken, her an hepinizin başına bir kaza olasılığının gelmesini aklınızdan çıkarmamalısınız.

Türkiye’de engellilerin nüfusunun toplam nüfusa oranı % 12.29 olduğunu biliyor muydunuz? Evet, bu orana göre, ülkemizde 8.431.937 kişi engelli olarak yaşamlarını sürdürmektedirler. Ne var ki çarşıda, Pazar da, sokakta yürürken engellileri pek göremezsiniz. Sebebini hiç kendinize sordunuz mu?

Çünkü şehrimizde ne yazık ki iç ve dış mekânlar da ki fiziki koşullar engellilere uygun değildir. Otomobiller kaldırıma park etmesin diye; belediyemiz döşediği kaldırım taşlarını yoldan yüksek tutuyor ki; Benim tanıdığım genç ve sağlıklı kardeşlerimiz çıkıp inmekte bile zorlanıyorlar yada kaldırımların işgal edilmesi nedeniyle kaldırımları kullanamıyorlar. Kaldı ki biz engelliler kullanabilelim. Umuma açık mimari yapılarımızın kaç tanesinde engelliler için ve ya çocuk arabası kullanan annelerimize göre düzenleme var olanda ne kadar kullanışlı.

Gelişmişliğin bir ölçüsü de; engelliler in toplumsal yaşama katıldıkları orandır. Gelişmiş ülkelerde toplumsal yaşamın her alanında, engellileri görebilirsiniz. Yasalarımızı incelediğimizde her konuda, iş, eğitim, vergi, umuma açık mekanların fiziki koşulları gibi,.., engellilere yönelik imkan ve kolaylıklar sağlayan maddeler mevcuttur. Ama ne yazık ki uygulamada büyük eksiklikler vardır. Çok şey sadece kanun maddeleri arasına sıkışıp kalmıştır.

Şehrimiz deki sağlık hizmetleri yetersizdir. Sağlık sistemindeki eksiklikler, tıbbi yetersizlikler, bilgi eksikliği, vb.. gibi nedenler den dolayı, engelliler, yeterli ve sürekli sağlık hizmeti alamamaktadırlar, nedeniyse sağlık ocaklarındaki rampalarda saklı olsa gerek.

Engellilere yönelik, rehabilitasyon ve rekreasyon merkezlerinin sayısı yeterli gibi görünse de mevcut olan gelişmiş merkezler değildir. Engellilerin rehabilitasyon merkezlerinde, yaşama hazırlanarak, toplum içinde atıl değil verimli birer birey olmaları sağlanmalıdır.

Üstelik engellilerden belli alanlarda, sağlıklı insanlardan daha çok verim alınabilir. Şöyle ki; her hangi bir organı çalışmayan insanın, bir başka organı daha çok gelişmiş oluyor. Örneğin; görme engelli birinin görme duyusu yerine, dokunma, hissetme duyuları, sağlıklı bir insandan daha çok gelişmiş oluyor.

İşte bütün bu imkansızlıklar nedeni iledir ki; engellilerimiz evlerine kapalı, bakıma muhtaç, yaşama sevinci bir yana, yaşama küsmüş, mutsuz bir yaşam sürmektedirler. Oysa; bizlerinde sizler gibi umutları, hayalleri, idealleri var. Sizlerden farklı olarak onların bir de engelli olmamızdan kaynaklanan problemlerle dolu bir dünyamız var.

Sizlere düşen, engellilere karşı biraz daha sağduyulu olarak onları daha iyi anlamak ve yardım etmektir. Buna engelli park yerlerine ve rampa önlerine park etmemekle başlaya bilirsiniz. Hepinize bir ömür sağlıklı bir yaşam dileğimizle…