1977 yılında yapılan heykellerin, bakımsız halleri her nedense yetkilileri rahatsız etmemiş gibi görünüyor. Kütüphanenin sağında ve solunda bulunan bu iki heykelin yıllardır neden bakım ve onarımı yapılmadığı ise merak konusu oldu. Kültür ve tarih adına önemli hizmetleri bulunan Dede Korkut ve Aşık Şenlik heykellerinin bakımının yapılmaması vatandaşları da üzdü. O bölgeden gelip geçenler gördükleri bu ilgisizliğe ister istemez kayıtsız kalamıyorlar. Herkes bu heykellerin önemini biliyor ama bildikleri bir gerçek var ki o da ilgilenilmedikleri. Bu gerçeği göz ardı eden yetkililer bir yana her nedense bu ilgisizlik halk ozanlarını da rahatsız etmiyor. Eğer halk ozanları da bu görüntülere rahatsız olmuş olsalardı sürekli dillerine doladıkları Aşık Senlik ve Dede Korkut türküleri ve değişleriyle sahne aldıklarında yürekleri sızlardı.
Aşık Şenlik Asıl adı Hasan olup 1850’de Çıldır’ın Suhara (Yakınsu) köyünde doğmuştur. Aşık Şenlik Terekeme (Karapapak) boyundandır. Karapapak ağzını en yetkin biçimde kullanan Şenlik, 14 yaşında kuş avcılığı yaparken dere boyunda uyuya kalmış, düşünde aşk badesini içmiş. Kalkınca şiir söylemeye başlamış. 19 yaşında iken Ahılkelek’in Lebis köyünden Aşık Nuri’den saz çalmayı öğrenmiştir. Kars, Ahıska, Borçalı, Tiflis, Gürü ve Revan’ı, dolaşmış, çağının birçok aşığıyla karşılaşmalar yapmıştır.
Dede Korkut, Türklerin masalcı dedesi! Türk’ün geleneklerini, göreneklerini, adetlerini, inançlarını, başka uluslardan farklarını velhasıl sosyal karakterini masallarına işleyen, onu günümüze kadar güzel bir üslup içinde yaşatarak getiren büyük sanatçı!.. Ne doğduğu yıl bellidir, ne de öldüğü yıl... Hatta yaşadığı yüzyıl bile tartışmalıdır. Masallara karışmış bir masalcıdır Dede Korkut... Ama canlıdır. Nesre benzeyen şiiri, şiire benzeyen nesriyle bezeli hikayeleri, günümüzde yazılanlardan bile daha diri, daha hayata yakındır.