Şair nede doğru söylemiş: "beni onun gibi seven biri, bir daha yeryüzüne gelmeyecek"

Babam hakka yürüdüğünde, Dokuz yaşındaydım. Rahmetli varlıklı bir insan olmasına rağmen, son dönemlerinde hem sağlık olarak hemde ekonomik olarak tükenmişti...

Vefatıyla birlikte, küçük kızkardeşimle beraber, okuma yazması olmayan, gençliği çileyle geçmiş annemle, baş başa kalmıştık...

Her şey o kadar zorlaşmıştı ki,

Allah kimseyi gördüğünden geri koymasın sözünün gerçekliği, yüzümüze yansımıştı. Hem baba sevgisinin yoksunluğundan, hemde imkansızlıklardan hissemize düşen ağır yükü sırtlanmıştı çilekeş annem...

Ergen hastalıklarının tümünün kuşatmasında savrulduğum dönem de dahil, çırpınışlarımın tamamında, bir kere of demeden sarıp sarmaladı, o gül yüzlü insan...

Ufak tefekti, sessizdi, gereksiz konuşmaları sevmezdi, onurluydu, nefsini yenmişti, bizim için yaşadı, elimiz ekmeğe, yaşamımız düzene ulaşsın diye, her annenin yaptığı gibi  çırpındı durdu ve sonunda başardı...

Bizi sevmekten hiç vaz geçmedi, kendini sevmeği hiç hatırlamadı...

Ve 17 Mayıs 2016 tarihinde, saat 12:30 da, 85 yıllık yolculuğunu tamamlayarak hakka yürüdü...

Mekanı Cennet, Ruhu şad olsun...

Kederimizi paylaşan tüm dostlarımızın, geçmişlerine rahmet dileklerimle şükranlarımı sunuyorum...

Annelerinizin kıymetini bilin, sizi onlar gibi sevecek biri bir daha yeryüzüne gelmeyecek...

Baki selam...

Gürcan Dağdaş